Toen Specsavers naar Nederland kwam, ging dat gepaard met veel bombarie. De Britse keten ging de markt veroveren en dat zouden we weten ook. Er werd hoog van de toren geblazen en collega-opticiens werden consequent uitgemaakt voor oplichters. Die toon is in de loop der jaren, op enkele uitzonderingen na, wel gewijzigd. De Nederlandse consument bleek minder gevoelig voor de Specsavers boodschap dan gedacht en de concurrentie sterker. De groei van het aantal winkels stagneerde en in plaats van marktleider bleef Specsavers een relatief kleine speler met nu iets meer dan 100 dorps- en buurtwinkels en een uitstraling die het vooral van veel geschreeuw moet hebben. In een poging Hans Anders een slag toe te brengen werden in een recent verleden alle kaarten op de zorg gezet. Hans Anders had nauwelijks gediplomeerde medewerkers en daar was dus iets te halen. De consument bleek er niet gevoelig voor en Hans Anders bleef zelfs ondanks rechtszaken fier overeind. Nu lijkt het vizier weer op de klanten van de zelfstandige opticiens gericht. Die wordt een groter modebewustzijn toegedicht en moeten worden gelokt met zorg en mode samen. Dat is al eerder geprobeerd toen Specsavers bijvoorbeeld oude partijen Ralph Lauren en Missoni brillen opkocht en als nieuwe collecties probeerde te slijten. Zelfs de pers stonk erin maar de consument was niet onder de indruk. Het lijkt erop dat ze bij Specsavers niet goed meer weten wat ze willen. De pogingen markt te winnen maken een hulpeloze en wat desolate indruk. Aan de bovenkant zijn de zelfstandige opticiens sterk genoeg om het pleit in hun voordeel te beslechten, aan de onderkant blijken Hans Anders en Pearle ook niet te verslaan. Dan rest dus een positie in de marge en daar houden ze bij Specsavers niet van.
