De SILMO d’ Or voor beste montuurontwerp ging dit jaar, net als vorig jaar overigens, naar de Oostenrijkse firma Rolf. Het pleit bepaalt niet voor de uitstraling van de prijs, de creativiteit van de jury of voor de kwaliteit van de inzendingen wanneer een bedrijfje dat pas twee jaar bestaat en dat nog zo klein is dat het kantoor alleen ’s morgens bereikbaar is, twee jaar achtereen met de, volgens de organisatie belangrijkste optiek prijs van het jaar naar huis gaat. Alle lof voor de ontwerpers die monturen maken uit verschillende soorten hout, een eigen scharnier ontwikkeld hebben en een manier om het glas in het montuur te monteren zonder een bak aan te brengen maar zo veel eer en aandacht voor een op zich verder niet spectaculaire serie houten monturen, lijkt een beetje te veel van het goede. Een eenmalige onderscheiding als veelbelovende nieuwkomer was misschien beter op zijn plaats geweest. De SILMO doet er wellicht verstandig aan de opzet van de Awards en de jurering nog eens goed onder de loep te nemen en er voor te zorgen dat juist trendsettende en innovatieve bedrijven met een bewezen product en marketing kwaliteit, aan de competitie mee doen. Juist op het gebied van monturen en zonnebrillen is dat al jaren niet het geval en worden de inzendingen ook nog eens gejureerd door een totaal niet competente groep vakjournalisten. Dat bleek dit jaar ook weer bij de zonnebrillen waar de prijs naar een allesbehalve trendsettend, of in wat voor opzicht dan ook baanbrekend, ontwerp ging.
