Tandpasta, shampoo, nog wat andere rommeltjes en ook direct maar even een nieuwe bril. Wat nog niet zo lang geleden een grapje geweest zou zijn is nu alledaagse werkelijkheid. De Volkskrant besteedde vorige week bijna drie pagina’s aan het inmiddels beruchte reclamefilmpje van Eyelove. Van enige kritiek of zelfs maar een positief kritische houding was geen sprake. De uitspraak van de Reclame Code Commissie werd voor het gemak genegeerd. Journalistiek is duidelijk niet meer wat het geweest is. Onder druk wordt immers alles vloeibaar en de kranten hebben het niet breed. Het zij zo. Eyelove doet niets onwettigs. De gevestigde orde kijkt toe en laat het gebeuren. De ketens kunnen alleen mee in het neerwaartse prijsspiraal, Specsavers sputtert nog een beetje tegen en zegt in het persbericht van vorige week in te gaan zetten op preventieve oogzorg, de leveranciers hebben vooral oog voor business to business en de meeste zelfstandigen zien nog altijd geen noodzaak zich te organiseren en samen op te trekken om in ieder geval ook een ander professioneel geluid te laten horen. Op het eerste gezicht lijkt de consument misschien de winnaar want brillen zijn goedkoper dan ooit maar goedkoop zou uiteindelijk voor zowel de consument als de maatschappij weleens duurkoop kunnen zijn. Een goede opticien verkoopt immers niet alleen brillen, contactlenzen en zonnebrillen. Hij verleent ook eerstelijns oogzorg, signaleert eventuele problemen vroegtijdig en voorkomt daarmee vaak ernstige complicaties. De branche zal zich moeten aanpassen. Zelfstandigen zullen aantoonbaar meer (product)kwaliteit én die (preventieve) oogzorg separaat of juist inclusief moeten gaan leveren en dat ook luid en duidelijk moeten gaan communiceren. De keuze is dan, zoals altijd, aan de consument!
