Eyelove maakt zich blijkbaar zorgen over de ontwikkelingen in de optiek. Het Zorginstituut zal waarschijnlijk instemmen met een kwaliteitsstandaard en dat opent de weg naar een wettelijke regulering. Onze grote vriend Harry van Gelder van de Telegraaf heeft daarom voor zijn adverteerder Eyelove maar weer eens een onzinnig artikel over de optiek geschreven. De kop is al suggestief. Opticiens strijden niet voor het behoud van hun markt maar voor het behoud van de kwaliteit van de oogzorg. Volgens Paul Berkelmans van Eyelove houden opticiens de innovatie in de markt tegen door te pleiten voor het reguleren van oogmetingen. Iets wat in vrijwel alle ontwikkelde landen het geval is. Berkelmans is blijkbaar van mening dat de brillenverkoop bij drogisten onder de noemer ‘innovatie’ geschaard kan worden en Harry van Gelder praat hem graag naar de mond. Helaas vergeet hij te vermelden dat de discounter door de Reclame Code Commissie op de vingers getikt is omdat het bedrijf klanten misleidt. Van innovatie is bij Eyelove, dat leessterktes inschat in plaats van meet, natuurlijk geen sprake en de discounter draagt op geen enkele wijze bij aan enige vorm van vooruitgang in de branche. Eerder achteruitgang want inschatten van sterktes deden ze in de Middeleeuwen ook al. Het is zeker mogelijk met een computer een aardige indicatie van de veraf sterkte te krijgen. Iedere opticien maakt daar al decennia gebruik van. In sommige gevallen zal die indicatie zelfs overeenkomen met de uiteindelijke sterkte. Maar bij een goede meting gaat het om veel meer dan dat en de leessterkte kan al helemaal niet door de computer gemeten worden. Laat staan dat een drogisterijmedewerker de positionering van de glazen in de bril op de juiste wijze kan bepalen. En juist die positionering bepaalt mede het kijkcomfort. Als ervaringsdeskundige kan ik dat volledig beamen. Gediplomeerde opticiens investeren daarom tegenwoordig in innovatieve inmeetapparatuur zodat de glazen perfect ingeslepen kunnen worden. Een precisiekarweitje dat ze in de meeste gevallen in hun eigen atelier doen. Bovendien ontdekken zij bij hun subjectieve meting niet zelden andere zaken die van belang zijn voor de uiteindelijke keuze van montuur en glazen of er zelfs toe te leiden dat de klant voor nader onderzoek eerst een afspraak met de oogarts maakt alvorens een bril aan te schaffen. Paul Berkelmans en zijn club, gesteund door de Telegraaf, pleiten ervoor om dat, omwille van de kosten, allemaal af te schaffen en terug te gaan naar het stenen tijdperk waarin we pas aandacht aan onze ogen besteden als we al ernstige klachten ontwikkeld hebben. Precies hetzelfde zien we bij contactlenzen waarover oogartsen onlangs de noodklok luidden omdat het aantal complicaties door een gebrek aan zorg schrikbarend toeneemt. Maar van preventie hebben ze bij Eyelove nog nooit gehoord want daarmee is geen geld te verdienen. Wij hebben het al vaak gezegd. Iedereen mag natuurlijk zelf keuzes maken, ook als het om oogzorg gaat of om de winkel waar de bril gekocht wordt maar de irritante manier waarop discounters in de optiek appels met peren vergelijken en, notabene geholpen door wat zichzelf een kwaliteitskrant noemt, de lezer klinkklare onzin op de mouw spelden, is onverteerbaar. Op een simplistische manier oogmetingen doen of de sterkte inschatten en goedkope monturen en brillenglazen aanbieden is in dit land vooralsnog wettelijk toegestaan en dus zolang het niet gereguleerd is, volkomen legaal. Net zo goed als Primark en H&M goedkope kleding verkopen en Action hetzelfde doet met tal van andere artikelen. Maar suggereren dat dat innovatief is en gelijk staat aan de kwaliteit die speciaalzaken bieden is ronduit belachelijk en wat mij betreft opnieuw misleidend!
